14/4
from 22.00
Γιατί zombie dance?
Γιατί στον τωρινό κοσμο των ζωντανών, εμείς δεν είχαμε ποτέ την παραμικρή ευκαιρία.Γιατί -όπως στην κλασικη ιστορια τρόμου με το πλασμα που περνάει απο τη γραμμη του φυσικου στο υπερφυσικο- αντι να κάτσουμε στα αυγά μας επιστρέφουμε απο τον τάφο που μας ρίξανε για να στοιχειώνουμε όποιους νομίζουν (κι επιμένουν) οτι είναι ζωντανοί.
Δεν διαλέξαμε να έρθουμε σ' αυτό τον κόσμο στην κατάσταση που είναι.Διαλέγουμε όμως καθε στιγμή να συνεχίζουμε να υπάρχουμε εδώ. Αυτή είναι συνειδητή επιλογή, και μαζι της τραβάμε μια γραμμή απ'όσα μας χωρίζουν απο τον κόσμο των αλλων, και πλέον αρχίζουμε να δημιουργούμε καταστάσεις ( φάσεις, χώρους, βραδιές) στις οποιες χωράμε εμείς.Ο καθένας με τις διαφορές του, είμαστε μέρη μιας κοινότητας που προσπαθεί να υπερβεί τους ετεροκαθορισμούς των σκοτεινών μουσικών ειδών (gothic, psychobilly. minimal, punk...) και μικροκομματικών πολιτικών ταμπελών και δουλεύουμε μαζί γι αυτά που μας ενωνουν. Γι αυτό διαλέγουμε και δουλεύουμε κάτω από ένα γενικό όρο "ομπρελα" deathrock που και ιστορικά δεν έχει λειτουργήσει για να διχάσει, αλλά και με την αναβίωση του όρου στα πρόσφατα χρόνια, αγκαλιάζει την ευρύτερη dark undergound σκηνή στο εξωτερικό, και γιατί όχι, κι εδώ..
Σκοπός και εμμονή μας δεν είναι η εκδίκηση ή η τυφλη καταστροφή, σαν το μυθικό "τέρας" της λογοτεχνίας ή της χ ταινίας τρόμου. Το δίχως ζωη "τέρας" που παραδόξως βρίσκεται ακόμα στα πόδια του,απέθαντο, τυφλά ακολουθεί και μαγνητίζεται απο τους ζωντανούς, γιατι το μόνο που ξέρει, είναι εκείνο που έχασε ή του αφαιρεθηκε και το οποίο πλέον απεχθάνεται. Έτσι κι εμείς, με τη δικιά μας πείνα και δίψα για "αιμα" και "μυαλα", δεν λειτουργούμε τυφλά αντιδραστικά αλλά δημιουργούμε με τους δικούς μας κανόνες, τις δικές μας ΥΓΙΕΙΣ κοινωνίες (άλλοι τις λένε υποκουλτούρες), στην πίσω μεριά του καθρέφτη από την κοινωνία των αλλων. Γιατί στεκόμαστε ακόμα. Μπορεί να μας πήραν τη "ζωή", μπορεί να πάτησαν επί των πτωμάτων μας για να χτίσουν τις καριέρες τους, μπορεί να μας πήραν τα τελευταιί ψιλά στα μαγαζιά της διασκέδασης τους, μπορεί να προσπάθησαν αποτυχημένα να μας επαναπρογραματίσουν με τις κανονικότητες τους, αλλά τα δικά μας ανθρώπινα κουρέλια , στα μάτια μας σημαίνουν αξιοπρέπεια.
Κι ας είμαστε νεκροί και τελειωμένοι για τον κόσμο των ζωντανών,
Ki ας είμαστε απέθαντοι σ' ένα κοσμο που δεν ζει. Ας είναι.
Εμείς χορεύουμε και τραγουδάμε ακόμα.
Γιατι στην λεσχη υπογείως ;
Η αυτοοργάνωση των αναγκών μας, το diy, ή μια δική μας προσέγγιση του, έχει αφενός να κάνει με τη διαφύλαξη της συνεχισης του δρομου μας στις θλιβερες συγκυρίες του κόσμου του σήμερα. Όσο είμαστε εμεις υπευθυνοι για όσα κάνουμε, σημαίνει οτι δεν μπορεί κανένας έμπορας που προσπαθεί να πουλήσει αυτό που είσαι τη μια στιγμή, την επόμενη να σε πετάξει και να σε αντικαταστήσει με το επόμενο νέο πράγμα. Από τη μία λοιπόν στη λέσχη της καλλιδρομίου με τον τρόπο που λειτουργεί μπορούμε να συνεχίζουμε με μια σταθερή βραδυα σαν dr X gr ανεξαρτήτως της ασχήμιας του γύρω κόσμου , αφετέρου μπορούμε να υπάρχουμε και με τους όρους που επιθυμούμε. Η ελεύθερη είσοδος, τα όχι υπερτιμημένα ποτά, η εθελοντική εργασία απο μέλη της λέσχης και συνεργασία με εμάς τους deathrockers, το στησιμο και ξεστησιμο απ'όλους μας μαζί, αυτό είναι η αξιοπρέπεια. Μια βραδυά σίγουρα , ένα παρτυ, που είναι διασκέδαση, αλλά όχι διασκέδαση μάταιη και κανιβαλιστική. Δεν τελειώνει με την πάροδο του βραδυού, δεν θολώνει, και ούτε αυτοτιμωρείται-αυτοκαταστρέφεται.
Το υπόγειο της λέσχης δεν έχει να κάνει με τον πάνω ένοχο κόσμο, γιατί δεν προωθεί και αναπαράγει την κατανάλωση, δεν είναι εναλλακτικό σε τίποτα γιατί δεν αναγνωρίζουμε το δικό τους κανονικό, η τέχνη και η "μη-τεχνη" που περνάει απο τους τοίχους της δεν ειναι βαμμένη με αίμα, γιατί δεν έχει κοστίσει σε εργατοώρες και μεροκάματα, ούτε κοιτάει αφυψηλού τους θεατές της. Είναι από μας για μας,συνεργατική και αυτοοργανωμένη και την δημιουργούμε όλοι μαζί συμμετέχωντας ομότιμα, χωρίς αρχηγούς και ιεραρχίες,, ο καθένας όσο μπορεί και θέλει.
from 22.00
Γιατί zombie dance?
Γιατί στον τωρινό κοσμο των ζωντανών, εμείς δεν είχαμε ποτέ την παραμικρή ευκαιρία.Γιατί -όπως στην κλασικη ιστορια τρόμου με το πλασμα που περνάει απο τη γραμμη του φυσικου στο υπερφυσικο- αντι να κάτσουμε στα αυγά μας επιστρέφουμε απο τον τάφο που μας ρίξανε για να στοιχειώνουμε όποιους νομίζουν (κι επιμένουν) οτι είναι ζωντανοί.
Δεν διαλέξαμε να έρθουμε σ' αυτό τον κόσμο στην κατάσταση που είναι.Διαλέγουμε όμως καθε στιγμή να συνεχίζουμε να υπάρχουμε εδώ. Αυτή είναι συνειδητή επιλογή, και μαζι της τραβάμε μια γραμμή απ'όσα μας χωρίζουν απο τον κόσμο των αλλων, και πλέον αρχίζουμε να δημιουργούμε καταστάσεις ( φάσεις, χώρους, βραδιές) στις οποιες χωράμε εμείς.Ο καθένας με τις διαφορές του, είμαστε μέρη μιας κοινότητας που προσπαθεί να υπερβεί τους ετεροκαθορισμούς των σκοτεινών μουσικών ειδών (gothic, psychobilly. minimal, punk...) και μικροκομματικών πολιτικών ταμπελών και δουλεύουμε μαζί γι αυτά που μας ενωνουν. Γι αυτό διαλέγουμε και δουλεύουμε κάτω από ένα γενικό όρο "ομπρελα" deathrock που και ιστορικά δεν έχει λειτουργήσει για να διχάσει, αλλά και με την αναβίωση του όρου στα πρόσφατα χρόνια, αγκαλιάζει την ευρύτερη dark undergound σκηνή στο εξωτερικό, και γιατί όχι, κι εδώ..
Σκοπός και εμμονή μας δεν είναι η εκδίκηση ή η τυφλη καταστροφή, σαν το μυθικό "τέρας" της λογοτεχνίας ή της χ ταινίας τρόμου. Το δίχως ζωη "τέρας" που παραδόξως βρίσκεται ακόμα στα πόδια του,απέθαντο, τυφλά ακολουθεί και μαγνητίζεται απο τους ζωντανούς, γιατι το μόνο που ξέρει, είναι εκείνο που έχασε ή του αφαιρεθηκε και το οποίο πλέον απεχθάνεται. Έτσι κι εμείς, με τη δικιά μας πείνα και δίψα για "αιμα" και "μυαλα", δεν λειτουργούμε τυφλά αντιδραστικά αλλά δημιουργούμε με τους δικούς μας κανόνες, τις δικές μας ΥΓΙΕΙΣ κοινωνίες (άλλοι τις λένε υποκουλτούρες), στην πίσω μεριά του καθρέφτη από την κοινωνία των αλλων. Γιατί στεκόμαστε ακόμα. Μπορεί να μας πήραν τη "ζωή", μπορεί να πάτησαν επί των πτωμάτων μας για να χτίσουν τις καριέρες τους, μπορεί να μας πήραν τα τελευταιί ψιλά στα μαγαζιά της διασκέδασης τους, μπορεί να προσπάθησαν αποτυχημένα να μας επαναπρογραματίσουν με τις κανονικότητες τους, αλλά τα δικά μας ανθρώπινα κουρέλια , στα μάτια μας σημαίνουν αξιοπρέπεια.
Κι ας είμαστε νεκροί και τελειωμένοι για τον κόσμο των ζωντανών,
Ki ας είμαστε απέθαντοι σ' ένα κοσμο που δεν ζει. Ας είναι.
Εμείς χορεύουμε και τραγουδάμε ακόμα.
Γιατι στην λεσχη υπογείως ;
Η αυτοοργάνωση των αναγκών μας, το diy, ή μια δική μας προσέγγιση του, έχει αφενός να κάνει με τη διαφύλαξη της συνεχισης του δρομου μας στις θλιβερες συγκυρίες του κόσμου του σήμερα. Όσο είμαστε εμεις υπευθυνοι για όσα κάνουμε, σημαίνει οτι δεν μπορεί κανένας έμπορας που προσπαθεί να πουλήσει αυτό που είσαι τη μια στιγμή, την επόμενη να σε πετάξει και να σε αντικαταστήσει με το επόμενο νέο πράγμα. Από τη μία λοιπόν στη λέσχη της καλλιδρομίου με τον τρόπο που λειτουργεί μπορούμε να συνεχίζουμε με μια σταθερή βραδυα σαν dr X gr ανεξαρτήτως της ασχήμιας του γύρω κόσμου , αφετέρου μπορούμε να υπάρχουμε και με τους όρους που επιθυμούμε. Η ελεύθερη είσοδος, τα όχι υπερτιμημένα ποτά, η εθελοντική εργασία απο μέλη της λέσχης και συνεργασία με εμάς τους deathrockers, το στησιμο και ξεστησιμο απ'όλους μας μαζί, αυτό είναι η αξιοπρέπεια. Μια βραδυά σίγουρα , ένα παρτυ, που είναι διασκέδαση, αλλά όχι διασκέδαση μάταιη και κανιβαλιστική. Δεν τελειώνει με την πάροδο του βραδυού, δεν θολώνει, και ούτε αυτοτιμωρείται-αυτοκαταστρέφεται.
Το υπόγειο της λέσχης δεν έχει να κάνει με τον πάνω ένοχο κόσμο, γιατί δεν προωθεί και αναπαράγει την κατανάλωση, δεν είναι εναλλακτικό σε τίποτα γιατί δεν αναγνωρίζουμε το δικό τους κανονικό, η τέχνη και η "μη-τεχνη" που περνάει απο τους τοίχους της δεν ειναι βαμμένη με αίμα, γιατί δεν έχει κοστίσει σε εργατοώρες και μεροκάματα, ούτε κοιτάει αφυψηλού τους θεατές της. Είναι από μας για μας,συνεργατική και αυτοοργανωμένη και την δημιουργούμε όλοι μαζί συμμετέχωντας ομότιμα, χωρίς αρχηγούς και ιεραρχίες,, ο καθένας όσο μπορεί και θέλει.
Posts
Ωραίο κείμενο. Μπράβο
ReplyDelete